de Ugandeze wielrenner
Door: Webmaster wim
Blijf op de hoogte en volg wim
14 Februari 2009 | Oeganda, Kampala
Het is zondagochtend, iets na 10. Ik rijd achter op de boda-boda (brommer taxi) naar west Kampala om met een paar vrienden een voetbalwedstrijdje te spelen. Dit doen we geregeld op de vrije zondagmiddag en dient voor de meesten van ons ter compensatie voor het overmatige alcoholgebruik gedurende de rest van de week. De boda-boda (afgeleid van border-border, refererend aan het ontstaan van de brommertaxi in het grensgebied tusen Kenia en Uganda) vertraagt. Ik kijk over zijn schouders heen en zie - op de normaal op zondag uitgestorven straat- een menigte verzameld. Ze gebaren heftig en er lijkt een discussie gaande te zijn, waarvan ik geen idée heb waar het over gaat. We kunen niet verder, want iets verder houdt de politie het verkeer stil en suizen er 10-tallen Oegandese wielrenners in sneltreinvaart voorbij. Het heeft iets kolligs. Wellicht komt dat omdat mijn westerse ogen nog immer vatbaar zijn voor het ongewone. Een Oegandees is zwart. Niet zwart zoals we het veel in Nedeland zien, maar echt pikzwart! Zeg maar Seedorf-zwart. De mannen hebben prachtige gespierde lichamen en zullen vast fysiek geschikt zijn voor welke sport dan ook, maar het ziet er gewoon vreemd uit. Stel je eens voor: een pikzwarte grote, gespierde man die in een felgekleurd wielrennerspak over de wegen van een Afrikaanse stad rondscheurt op een fiets met veel te smalle banden. Normaal zie je oude – uit China geïmporteerde – krotten van fietsen volgeladen met bananen, bezems en ander Afrikaans waar en dus klopt dit voor mijn gevoel niet. Wielrennen ze ook in Afika?
Ik stap af van de boda-boda. Ik loop naar de menigte die zich rond iets of iemand heeft verzameld. Als ik dichterbij ben gekomen zie ik een wielrenner in zijn eigen bloed op de straat liggen. Zijn fiets ligt vijf kanten opgevouwen naast hem. “ Are you a doctor”? vraagt een van de toeschouwers. “ no, I’m sorry” “ Do you have a cell phone to call a doctor” ? Die heb ik natuurlijk wel maar ik vraag hem toch even waarom niemand van de ongeveer 40 toeschouwers al heeft gebeld. Hij ligt er toch al een tijdje lijkt het. “ a phonecall is very expensive sir, can you make the phone call please? “ of course…..” .
Ik baan mijn weg door de toeschouwers. Op de grond ligt Ssenyojo Mubiru. Hij spreekt zijn naam vloeiend uit, dus naast de wonden zal het allemaal wel goedkomen met Ssenyojo. Hij ligt naast een van de diepe kuilen die het Oegandese wegennet rijk is. Vragen wat er plaats heeft gevonden is eigenlijk overbodig, maar deels uit nieuwsgierigheid en deels vanuit wat ik op de EHBO-cursus leerde, stel ik hem toch de vraag. Hij kon met zijn snelheid de kuil niet meer ontwijken, ondanks dat hij hem al zag aankomen, zegt hij. “ Maar in Oeganda liggen er toch overal kuilen in elke weg Ssenyojo”? “ Yes, because of our corrupted government” Nu breekt mijn klomp. Ssenyonjo ligt in een bad van bloed met zijn fiets en hemzelf in de kreukels de schuld van zijn ongeluk af te schuiven op de regering!!! “ Maar Ssenyonjo, wat heeft de overheid te maken met jouw ongeluk”? “ Als zij ons geld niet zouden gebruiken voor hun eigen huizen, dan hadden hier veel betere wegen gelegen en kunnen wij beter wielrennen en worden we zo goed dat we mee kunnen doen aan de Tour de France”.
Legendarische woorden dacht ik. In een zin bewoordde Ssenyojo de gemiddelde Oegandees. Ze zijn zo positief ingesteld dat zelfs het onmogelijke wordt geprobeerd. Ze investeren in dure wielerfietsen, strakke tenue’s en politie die de wegen voor ze afzet. Ondertussen organiseren ze hun wedstrijden op een wegennet vol diepe, diepe kuilen. Waar geen kuilen liggen daar liggen verkeersdrempels. Die verkeersdrempels zijn dezelfde kleur als de weg en er zijn geen witte strepen op en zelfs geen waarschuwingsborden. Je kunt kiezen: Of je gaat zo hard dat je ook zeer waarschijnlijk heel hard op je bek gaat over een verkeersdrempel of in een kuil of je gaat zacht en zult nooit iets winnen. Toch denken ze met al die hindernissen de Tour de France te kunnen halen en als dat niet lukt, dan ligt het aan de corrupte regering. Prachtig!
De ziekenauto (Toyota, model eind jaren ’70) komt eraan. Ik stap weer achterop mijn boda en vertrek naar mijn voetbalwestrijd. Gelukkig weet mijn boda-boda chauffeur precies waar gaten en verkeersdrempels liggen….Als ik aankom geef ik hem de gebruikelijke 2000 shilings. “ It’s 3000 shillings sir”. Waarom, vraag ik. I have waited for you for 20 minutes at the accident and time is money sir……
Ik stap af van de boda-boda. Ik loop naar de menigte die zich rond iets of iemand heeft verzameld. Als ik dichterbij ben gekomen zie ik een wielrenner in zijn eigen bloed op de straat liggen. Zijn fiets ligt vijf kanten opgevouwen naast hem. “ Are you a doctor”? vraagt een van de toeschouwers. “ no, I’m sorry” “ Do you have a cell phone to call a doctor” ? Die heb ik natuurlijk wel maar ik vraag hem toch even waarom niemand van de ongeveer 40 toeschouwers al heeft gebeld. Hij ligt er toch al een tijdje lijkt het. “ a phonecall is very expensive sir, can you make the phone call please? “ of course…..” .
Ik baan mijn weg door de toeschouwers. Op de grond ligt Ssenyojo Mubiru. Hij spreekt zijn naam vloeiend uit, dus naast de wonden zal het allemaal wel goedkomen met Ssenyojo. Hij ligt naast een van de diepe kuilen die het Oegandese wegennet rijk is. Vragen wat er plaats heeft gevonden is eigenlijk overbodig, maar deels uit nieuwsgierigheid en deels vanuit wat ik op de EHBO-cursus leerde, stel ik hem toch de vraag. Hij kon met zijn snelheid de kuil niet meer ontwijken, ondanks dat hij hem al zag aankomen, zegt hij. “ Maar in Oeganda liggen er toch overal kuilen in elke weg Ssenyojo”? “ Yes, because of our corrupted government” Nu breekt mijn klomp. Ssenyonjo ligt in een bad van bloed met zijn fiets en hemzelf in de kreukels de schuld van zijn ongeluk af te schuiven op de regering!!! “ Maar Ssenyonjo, wat heeft de overheid te maken met jouw ongeluk”? “ Als zij ons geld niet zouden gebruiken voor hun eigen huizen, dan hadden hier veel betere wegen gelegen en kunnen wij beter wielrennen en worden we zo goed dat we mee kunnen doen aan de Tour de France”.
Legendarische woorden dacht ik. In een zin bewoordde Ssenyojo de gemiddelde Oegandees. Ze zijn zo positief ingesteld dat zelfs het onmogelijke wordt geprobeerd. Ze investeren in dure wielerfietsen, strakke tenue’s en politie die de wegen voor ze afzet. Ondertussen organiseren ze hun wedstrijden op een wegennet vol diepe, diepe kuilen. Waar geen kuilen liggen daar liggen verkeersdrempels. Die verkeersdrempels zijn dezelfde kleur als de weg en er zijn geen witte strepen op en zelfs geen waarschuwingsborden. Je kunt kiezen: Of je gaat zo hard dat je ook zeer waarschijnlijk heel hard op je bek gaat over een verkeersdrempel of in een kuil of je gaat zacht en zult nooit iets winnen. Toch denken ze met al die hindernissen de Tour de France te kunnen halen en als dat niet lukt, dan ligt het aan de corrupte regering. Prachtig!
De ziekenauto (Toyota, model eind jaren ’70) komt eraan. Ik stap weer achterop mijn boda en vertrek naar mijn voetbalwestrijd. Gelukkig weet mijn boda-boda chauffeur precies waar gaten en verkeersdrempels liggen….Als ik aankom geef ik hem de gebruikelijke 2000 shilings. “ It’s 3000 shillings sir”. Waarom, vraag ik. I have waited for you for 20 minutes at the accident and time is money sir……
-
14 Februari 2009 - 11:06
Miranda:
Hey Wimpie,
Top om dit van je te lezen hoewel ik je hier best mis hoor.
Dikke knuffel van je (ex)collega duifje Mier -
14 Februari 2009 - 12:28
Mama:
haha, ik vind het een prachtig verhaal zo zie je maar ,zwart of wit of oranje het maakt niet uit!!1 Maar het ligt niet aan mij!!!dikke kus mama -
14 Februari 2009 - 14:51
Hi Neef!:
Haha.. Prachtig... En je bent dus ook nog fanatiek aan t sporten ook?? Wat zal je knap en gespierd worden! ( :
Ik ga 23 maart met mn pa voor 2 weken naar Zuid Afrika terug!! Kan k bij en bruiloft zijn van een vriendin en verder gaan we n auto huren en rondkarren!! Ik kan niet wachten!!
XXX -
15 Februari 2009 - 11:20
Willeke:
Hai Wim!
hahaha, wat een verhaal! je maakt ook de gekste dingen mee! Heb je het naar je zin? zo te lezen wel namelijk! Fijn van je te horen.
Groetjes! -
16 Februari 2009 - 06:53
Bassie:
De kogel is door de kerk, het is ook mijn mooiste bestemming....
Time is money Wim... Never foget! -
16 Februari 2009 - 21:20
Marrit:
Heee chico!!!
Wat een verhaal joh! Geweldig om te lezen! Goed te lezen ook dat je je zo vermaakt daar!! En jemig wat een 'joeke'van een huis!
Regenachtige knuffel uit Amsterdam!
-
24 Februari 2009 - 08:07
Caja:
Hi Wimpie!
Wat een droom plaats!
Zo te horen snuif je heerlijk alle gebeurtenissen op.
Geniet! -
25 Februari 2009 - 15:56
Bart:
Hey!!
wat een volk, prachtig!!
hoop dat je het naar je zin hebt en dat alles goed gaat.
groetjes -
05 Maart 2009 - 20:01
Masja:
Hoi Wim,
Leuk dat ik je hier weer tegenkom. Ik lees dat je droom is uitgekomen en nu in Uganda woont. Super hoor! Bij mij is sinds Suriname ook het reisvirus toegeslagen. Vorige jr heb ik 5mnd door Azie gereisd (zie masjaz.waarbenjij.nu) en begin april ga ik naar Nepal. Helaas is het er nog niet van gekomen om naar Afrika te gaan. Dat staat ook nog op mijn lijstje..
groetjes Masja -
07 Maart 2009 - 21:22
Adriaan:
Hoi Kokkie!
Die op die foto, is dat je nieuwe chick?
Je hebt daar cker teveel paardenzaad gegeten, dat je een mooie blonde dame voor zoiets inwisselt!
laat je ma het maar nie hore!
gr,
Adriaan Braadworst.
Kakken kotsen -
12 Maart 2009 - 02:27
Craig (moby):
Hey wim,
hows it being back in uganda? Would love to be back there.
Send me the goss ok!
-
23 September 2009 - 07:59
Famke:
He Wim!
Hoe is het? Ik was net even aan het googlen en kwam toevallig op je waarbenjij.nu terecht. Wat een geweldige baan heb je zeg! Had je net een mailtje geprobeerd te sturen, maar het email adres dat ik heb klopt niet meer...
Kom je de laatste tijd nog vaak in Uganda? Mocht je ooit weer eens in Jinja zijn, moet je maar eens op de koffie komen. Daar woon ik namelijk sinds januari! Ik ben na de pabo nog een aantal keer terug geweest en heb nu de beslissing genomen hier te blijven. Samen met een vriendin ben ik een project gestart. We hebben sinds januari 13 kinderen in huis genomen (waarvan een aantal gehandicapten) en het komende jaar hopen we een dagopvang voor gehandicapten en een outreach programma te starten.
Nou, ik hoop snel wat van je te horen! Ben erg benieuwd hoe het met je gaat.
Groetjes Famke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
